Po latach pozostały mi z tego filmu tylko obrazy miasta Benares (Varanasi). Pamiętam, że niezbyt mi sie podobał, wydawał mi się nieprawdziwy.  Tak opisywałam go wówczas na wikipedii:

Banaras – A Mystic Love Story (inaczej:"Ek Dhun Banaras Kee") to indyjski film z 2006 roku wyreżyserowany przez Pankuj Parashara, autora Tumko Na Bhool Paayenge. Akcja filmu rozgrywa się nad Gangesem, w świętym mieście Varanasi (Benares) ściągającym pielgrzymów z całych Indii. Tematem filmu są relacje młodej kobiety z rodzicami i ukochanym mężczyzną. Film ma wiele odwołań do religii.

IMDb 6.4/10

Tematem filmu jest szukanie prawdy i Boga, a także miłość, która najpierw przekroczywszy granice kast, potem zniosła podziały między życiem a śmiercią dając bohaterce siłę do przebaczenia rodzicom wyrządzonego jej zła.

Benares. Kobieta sprzątająca kamienne ghaty, schodzące ku wodzie Gangesu znajduje na nich płaczące niemowlę. Chłopiec staje się jej synem i otrzymuje imię Sohan. Dorastając, buntuje się w szkole. Trudno mu się pogodzić z tym, że jako ktoś z niższej kasty jest bity i lekceważony przez nauczyciela. Pociechę znajduje w słowach matki i guru (Naseeruddin Shah), który jak ojciec tłumaczy mu zasady świata, uczy wiary w Boga, medytacji, uduchowionego śpiewu.

Nadaje mu po raz drugi imię: Soham. Dorosły już Soham (Ashmit Patel) stara się o posadę nauczyciela śpiewu na uniwersytecie. Mimo że nikt ze starających się nie śpiewa z takim wyczuciem duchowości pieśni jak on, decydujący o przyjęciu mają wątpliwości. Przynależność do niższej kasty zamyka mu drogę do kariery. W przezwyciężeniu tych trudności pomaga mu urzeczona jego śpiewem Shwetambari (Urmila Matondkar). Jego śpiew, poszukiwania duchowe,

tęsknota za przeżyciem jedności z Bogiem czynią go coraz bliższym dziewczynie.

Ich spotkania, samotne wyprawy do Sarnath, czułość, jaka darzą siebie na oczach wszystkich podczas święta Holi,

budzi oburzenie. Soham wzbudzając miłość w Shwecie przekroczył granice swojej kasty. Jednak siła miłości Shwety, jedynej córki bramina, zwycięża powszechną niechęć i wrogość. W domu trwają przygotowania do ślubu. Ściany ustrojono pomarańczowymi nagietkami. Uszczęśliwiona Shweta przymierza czerwone ślubne sari. Śmieje się na myśl o przyszłości. Ale śmiech ten zamienia się w pełen bólu krzyk, gdy nagle słyszy słowa: "Zamordowano go"...

• Soham jest bity w szkole jako ktoś z niższej kasty. Sprzątająca matka jest w odczuciu niektórych ludzi nieczysta. Tłumaczy rozżalonemu synowi, że w oczach Boga nie jest kimś nieczystym. A jednak ojciec Shwety, gdy Soham dziękuje mu za pomoc w uzyskaniu pracy, odsuwa się od niego pospiesznie chcąc uniknąć dotknięcia. Soham za przekroczenie w miłości granicy kasty płaci życiem. Motyw podziału ludzi ze względu na kasty do dziś społeczny problem Indii też m.in. w – Lajja, Swades.
• Baba, guru opowiada bohaterowi historię króla, który poświęcił królestwo, dom i rodzinę, aby wyruszyć w świat w poszukiwaniu prawdy. W Sarnath, w miejscu, w którym po raz pierwszy zaczął nauczać Budda Soham porusza Shwetę przeżywając wizję jedności świata zanurzonego w miłości, tańczącego w jej rytmie, świata bez śmierci. Tu ubrana we wdowią biel Shweta szuka spokoju po śmierci Sohama. Patrzy na kamień zabytków, pamiątki po wizycie Buddy w Benares. Motywy buddyzmu można też zobaczyć m.in. w Asoka Wielki, czy Kannathil Muthamittal. Wynurzającą się z wody statuę Buddy można też zobaczyć w filmach telugu, których tłem jest Hajdarabad, np. Sainikudu, czy Happy.
• Tłem dla filmu jest Benares, święte miasto nad rzeką Ganges.Święte dla hindusów miasto Varanasi pojawia się też m.in. w Water i Laaga Chunari Mein Daag, czy Dharm.

Większość scen filmu kręcono w Benares, niektóre jednak nagrywane były na Mauritiusie.