Sloneczniki

Mozhi (2007 - Indie - tamilski)

Mozhi (2007 - Indie - tamilski)

24-11-2012
Język ciszy językiem muzyki
Reżyseria: Radha Mohan
Premiera: 2007
Tytuł: Język
Język Tamilski
Produkcja: Prakash Raj
Muzyka: Vidhyasagar
Nagrody: 1 nagroda (męski playback Balasubramaniam za "Kannal Pesum Penne"), 4 nominacje (za rolę - Jyodhika, za film, reżyserię, muzykę)
Ocena: IMDb 7.2/10
மொழி


Chennai. Dwóch przyjaciół


- Karthik (Prithiraj Sukumaran) i Vijay Kumar (Prakash Raj) - pracujących razem przy produkcji muzyki filmowej, wynajmuje mieszkanie w nowym miejscu. Stwarza to okazję do poznania nowych ludzi. Żyjący w czasie zatrzymanym śmiercią syna, nieprzyjmujący tej straty do wiadomości profesor (M. Bhaskar)



w Karthiku widzi swego syna. Anantakrishnan  (Brahmanandan) to sąsiad,


z którym para przyjaciół wciąż wchodzi w konflikt.   W życiu Karthika pojawia się głuchoniema dziewczyna, Archana (Jyothika). Zakochany z trudem próbuje wzbudzić zaufanie w osobie skrzywdzonej przez ojca i swoje kalectwo. Vijay, Karthik, Archana i jej przyjaciółka Sheela (Swarnamalya) coraz więcej czasu spędzają ze sobą razem....

 
Mimo, że zaciekawił mnie początek filmu w filmie i zwyczaje typu odwiedziny sąsiadów z ofiarnym mlekiem




na rozpoczęcie życia obok siebie, z początku nie mogłam się wciągnąć w ten film. Widok Prakasha Raja (tu towarzyszy mu Swarnamalya)



zawsze mnie cieszy (także gdy tańczy pod Hava Nagila),


ale niezbyt przekonana byłam (po Raavananie) do Prithviraja. Z dystansem patrzyłam jak kolejny raz zadzwoniły dzwony i powiał wiatr na znak, że czyjeś serce zadrżało wzbudzoną miłością. Jeśli miłość to i przeszkody w jej spełnieniu, tym razem nie typu sprzeciw rodziców, różnice między kastowe lub międzywyznaniowe, ale on i ona należą do innych światów. On mówi i słyszy, ona żyje w ciszy. Jego pasją jest muzyka, której ona nie może usłyszeć. Dodatkowo ona porzucona kiedyś przez ojca nie ufa mężczyznom. Jak wejść w jej świat? Jak przełamać jej nieufność?
W filmie nawiązanie do postaci z Mahabharaty, kobiety, która poślubiwszy niewidomego mężczyznę, na resztę życia zawiązała sobie opaskę na oczach, by dzielić z nim jego ślepotę. Tu bohater też próbuje eksperymentować, poruszać się przez chwilę w świecie pozbawionym dźwięków, by lepiej zrozumieć swoją ukochaną. Przez chwilę.  To pytanie o porozumienie w związku dwóch osób. Na ile pozwolimy komuś patrzeć na świat jego oczyma, na ile pragniemy by patrzył na nasz sposób? By nie musieć  później śpiewem prosić "kobieto o głosie w oczach, wybacz mi", że chcę cię upodobnić do siebie. Przekonywać ją, że
"cisza widziana twoimi oczyma pokazuje bezmiar świata". Jego problemem jest jak wejść w jej niemy świat i przełamać nieufność z ojca przeniesioną na innych mężczyzn. Jej problemem jest jak zaakceptować swoją historię życia.  W jakimś stopniu Archana żyje podobnie jak oszalały z bólu po stracie syna profesor, spętana przeszłością.  Zamknięta w kręgu żalu, który przeszkadza jej przyjąć miłość.

Gdy patrzę na jakąś historię pojawiają się skojarzenia z innymi już widzianymi postaciami  - 
uznaj moją niemą odmienność bohaterki amerykańskiego filmu "Dzieci gorszego Boga", zmagania głuchoniemego bohatera filmu "Igbal", czy rozdarcie między ciszą a muzyką (podobnie jak w tym filmie) w "Khamoshi: the Musical".
Lubię też wyszukiwać nawiązania do jakiś rzeczy związanych z historią i kulturą Indii. Tu bohaterkę, która potrafi skopać znęcającego się nad żoną mężczyznę przyrównano do 
Rani Jhansi, marackiej królowej, która zginęła w walce z Brytyjczykami  podczas powstania sipajów,


 a w pewnym momencie pojawia się skojarzenie
z Tirukkular,  starożytnym poematem tamilskim autorstwa Tirruvalluvara.



reocities.com

Wg jednych 2200 lat temu wg innych trochę później napisano:
Strzała jest prosta, lecz żądna krwi, a lutnia wygięta, choć słodką melodią rozbrzmiewa naokół. Nie sądź więc ludzi wedle pozoru, ale wedle ich czynów"
I słowa, które też lubię:
Jak to się dzieje, że człowiek, który raz poczuł piękno dobrych słów, nieraz jeszcze gwałtownych i złośliwych używa?
Wszak twardym, nieżyczliwym mówiąc słowem, gdy łagodne może świetnie służyć, człowiek staje się podobny do głupca, który zielone niedojrzałe owoce nad słodycz dojrzałych przedkłada".

Co jeszcze w tym filmie Radha Mohana? 



Męska przyjaźń,


motyw małżeństwa wdowy, nie śmieszące mnie żarty 9takze o homoseksualistach), cytaty z "Piratów z Karaibów",


obrazy krykietu rozgrywanego przez dzieci na ulicy, urodziny uczczone nie party, ale zrobieniem czegoś pożytecznego,  morze w Chennai, hindi, który w rozmowie południowców uchodzi za język równie nieznany jak chiński. I rola głuchoniemej Jyothiki


(gdy oburzona pokazuje gestem zawiązywanie jej na szyi mangalsutry, wygląda to, jak podcinanie gardła:). Jyothika bywa chwilami przesadna w ekspresji, ale w sumie  wiarygodna.

P.S. My mówimy "prosić kogoś o rękę". Ze względu na pierścionek jako symbol więzi małżeńskiej.  Dla hindusów
takim symbolem jest zawiązywana na szyi mangalsutra. Jak to wygląda w języku?



Z piosenki:
"jeśli prawda milczy, łzy są jej językiem"