Sloneczniki

Dzieci Arbatu (2004 Rosja)

Dzieci Arbatu (2004 Rosja)

04-01-2016
- kiedy przyjda po mnie?
Reż. Andrej Eszpaj (Wielokropek, Iwan Groźny, Kuprin/ Wpot’mach, Skrzywdzeni i poniżeni)
2004
serial TV
rosyjski
wg trylogii Anatola Rybakowa (Dzieci Arbatu, Strach, Proch i popiół)



Dzieci Arbatu obejrzałam już jakiś czas temu. W pierwszych scenach entuzjastycznego wybuchu młodości skupionej na razie tylko na tym, kto z kim, kto w kim zakochany, film drażnił mnie swoim egzaltowanym rozedrganiem.



W miarę upływu czasu, gorzknienia związków



 przemienianych czyjąś zdradą,




doświadczeniem aborcji, niespełnieniem i tęsknotą z powodu wywiezienia ukochanego na Sybir, pierwsze sceny nabierały sensu. Trzeba było pokazać idealizm młodzieńczy, ufność aż po naiwność, by tym mocniej można było przeżyć chwilę, gdy motyl zamienia się w gąsienicę.
 Historię grupy młodzieży wychowanej na moskiewskim Arbacie, tytułowych dzieci Arbatu pokazano w kontekście tego, co działo się w Rosji lat 1933- 1941. Dlatego jeden z bohaterów stanie się aktywistą NKWD,



kimś, kto pewnego dnia zacznie bić uwięzionych,  za przyczyną donosu drugiego niewinny człowiek pójdzie na lata do obozu, kogoś aresztują, kogoś zabiją, ktoś sam siebie zabije, kogoś ześlą na Syberię z powodu wstawienia się za kimś, za kim wstawiać się oznacza wzbudzić podejrzenia. Rośnie niepokój, z czasem groza. Mimo to chwilami udaje się kogoś uratować przed aresztowaniem, domem dziecka.
Równolegle z przedstawieniem losów Saszy Pankratowa (Jewgienij Cyganow) i jego ukochanej Warii (Czulpan Chamatowa),



 Jury (Danił Strachow) i jego miłości



 Leny Budiaginej (Irina Leonowa), siostry Warii, nauczycielki Niny (Inga Striełkowa Obołdina)



 i innych widzimy historię wielkich, a przynajmniej wpływowych postaci Rosji tych lat począwszy od Stalina (Maksim Suchanow)



 poprzez Grigorija Zinowiewa


i Lwa Kamieniewa,

Siergieja Kirowa,


Michaiła Tuchaczewskiego



po Mikołaja Jeżowa,



który zniknąwszy spośród żywych znika też z fotografii u boku Stalina.



 Jesteśmy świadkami tego, jak poszczególne osoby tracą pewność siebie, jak zaczynają się obawiać tego, że mogą być następną ofiarą Stalina. Czując ich niepokój  na Wikipedii rosyjskiej  sprawdzałam, ile im jeszcze czasu zostało do aresztowania, przy okazji dowiadując się, czy sfingują im proces wymuszając na nich przyznanie do rzekomej winy np bycia szpiegiem, kto z nich przyzna się, kogo zastrzelą zza węgła, kogo podczas egzekucji,  kiedy umrą. Za pół roku? To w filmie zajmie z siedem, dziesięć minut.
Film ciekawy, prawdziwie zagrany.


 Szczególnie zapadły mi w pamięć role Jewgienija Cyganowa jako Saszy Pankratowa,



 Jewgienii Simonowej grającej jego matkę,


Czułpan Chamatowej w roli jego ukochanej Warii



 i Ingi Striełkowej Obołdinoj w roli jej siostry Niny.


Od razu zamówiłam w internecie bardzo głośną, długo nie wydawaną książkę,  na podstawie której powstał ten film.