Przeniesiony tu z blogu Zahry (valley-of-dance) jej  post  z 15 listopada 2018  1 października  2008;  w związku z zamknięciem blogów przed onet w styczniu 2018 - w 10 lecie istnienia blogu Zahry.

Produkcja:    K.S. Rama Rao
Reżyseria:    Puri Jagannadh
Scenariusz:    Puri Jagannadh
Muzyka:    Sandeep Chowta
Obsada:    Prabhas, Trisha Krishnan, Sanjana, Mohan Babu, Kota Srinivas Rao
Czas trwania:    160 min.

telugu 2008Bujjigadu -  made in Chennai (2008)

Mija 12 lat. Bujji mieszka w Chennai i jest oddanym fanem Rajnikantha,megagwiazdy kina tamilskiego. Skoro nadszedł czas „godzenia się”,postanawia jak najszybciej odnaleźć ukochaną. Okazuje się, że Chittijuż nie mieszka we wsi, tylko wraz z rodziną wyprowadziła się doHyderabadu. Postawiwszy zaledwie  pierwszy krok w rodzinnym miasteczku,Bujji pakuje się w kłopoty. W konsekwencji trafia do aresztu, gdziepoznaje synów mafijnego bossa Machi Reddy (Kota Srinivas Rao). Kuszonyogromną kwotą wysokości 10 mln rupii zgadza się zabić niejakiegoSivanna (Mohan Babu), który bytuje właśnie w Hyderabadzie…

  

Po Bujjigadu spodziewano się wiele, ze względu na złotąrączkę Jagannath’a Puri, który opanował sztukę tworzenia „środka dlamas”. Reakcje są różne. Ile oczekiwań tyle opinii. Jedni są zadowoleni,wypatrywali bowiem powtórki z rozrywki po Pokiri, inni natomiaststawiali na większe boom, więc są rozczarowani.
Jest jeszcze trzeciagrupa – moja – która oczekuje dobrej rozrywki, nie porównuje i nieporóżnia. Po prostu chce się dobrze bawić. I jak?
Typowytelug, ale co za film! I co za facet! Prabhas jest Wielki!! A jak!Dawno tak dobrze nie oglądało mi się telugu. Od początku do końcawygodnie usadowiona w fotelu, siedziałam z pełnym zadowoleniem natwarzy. A i uśmiałam się co nie miara

  

Główny bohater Bujjigadu jest stalowy i żywiołowy, nieprzerysowuje scenariusza – o ile można tak powiedzieć o tollywoodzkichbohaterach  …To Prabhas sprawia, że nie chce się opuścić nawet sekundy tak cenniespożytkowanego czasu. Mamy tu wszelkie możliwe prabhasowe wcielenia:jako kowboj, w i bez koszuli, w deszczu i słońcu, zły i zakochany,kopiący ogniem i wymachujący krwawą maczetą – powtórzę raz jeszcze ibez koszuli…
Historia miłości sama w sobie jest błaha i troszkęnad wyrost przeciągana, fabuła niedopracowana i niedopowiedziana, alePrabhas z łatwością kruszy tę skałę.
Trishajest jednak nijaka. Nie mogłam się oswoić z faktem, że już nie robiminek, a i zachowuje się normalnie. Mohan Babu po prostu rządzi. Tylkoon mógł przeżyć … takie różności… i niesamowitości…

  

Muzyka Sandeep Chowta jest pełna werwy i wigoru, ale niespecjalnie oddaje  nastrój tego filmu. Co nie znaczy, że go ujmuje.Zdjęcia i ujęcia wspaniałe (szczegółów czepiać się niebędę). Jak scen walki nie lubię, tak tutaj – nie wiedzieć czemu – niemogłam oderwać od nich wzroku. Moich zachwytów  końca nie widać…
Dialogi choć w małej ilości, dość błyskotliwe. Niewątpliwie Prabhasoperuje głównie językiem ciała, ale to jest chyba typowe dla charakteruPuri’owskiego bohatera. Próżne słowa, przy takiej sylwetce!
Jednym słowem, dostałam czego chciałam. Po raz kolejny czuję się w pełni dopieszczona. Ach… i Prabhas! Dorzucam Cię do moich ulubieńców…

  

1.Talaiva
Artist: Mark Lazaro, Anaida
Lyricist: Bhaskarabhatla