W lecie wędrowaliśmy po północno zachodnich Indiach. Teraz próbuje opisać naszą podróż. Pisząc znów podróżuję. Teraz jestem nad Gangesem w Uttarkhand. Stąd szukam filmów, których historia rozgrywa się w górskich krajobrazach Uttarkhandu. W ten sposob trafiłam na Batti Gul Meter Chalu.

 Shree Narayan Singha,

którego Toilet Ek Prem Katha lubię. Porwana obrazami nieznanej mi Tehri

(ja z Uttarkhandu poznałam tylko Dehradun, Haridwar i Rishikesh). żałuję, że nie przytrafillo nam sie byc w niej. W tym  miejscu, oszalamiajacym widokami

kolorowych domów wczepionych w zbocze gór, skał

i rzeki w dole

czymś oczywistym wydaje się być miłość. Taka, która wyrasta ze wspólnie przeżytego dzieciństwa. Jeśli ich jest dwoje, a ona jedna (Shradha Kapoor), to pojawi się problem wyboru i ryzyko utraty przyjaźni.

Ktoś zostanie poza, wykluczony. Tym kimś okazuje się Sushil Kumar, "S.K." (Shahid Kapoor).

Zaślepiony gniewem i żalem   zawodzi swego przyjaciela w sytuacji krytycznej, gdy temu bezprawnie obciążonemu nadmiernym rachunkiem za prąd grozi plajta  fabryki i licytacja rodzinnego domu. Dopiero samobójstwo .Sundara Mohana (Divyenndu) tak wstrząśnie SK, że zaangażuje się on jako prawnik w akcję przeciwko egzekwowaniu niesłusznie za wysokich rachunków za prad, którego zresztą często brakuje. Mobilizuje setki tysięcy skrzywdzonych ludzi.

Lubię dramaty sądowe. Ten niewątpliwie jest komediodramatem. Bohater Shahida szarżuje w sądzie,

  uwodzi, prowokuje. Shahida chętnie oglądam w różnych rolach. Gdy hamletyzuje wpisany w dramat Kaszmiru (Haider), gdy mierzy się z oskarżeniem narkotycznym w Pendżabie (Udta Punjab) lub tu, nad Gangesem, którego światła lampek na rzece budzą we mnie nadzieję. 

Z ciekawością obejrzałam.