Leningrad - 250 gram chleba, 125, jeśli jesteś dzieckiem
Język: rosyjski, angielski, niemiecki
Obsada: Olga Sutulowa, Nira Sorvino), Gabriel Byrne
Zdjęcia: Władimir Klimow
Premiera: 2009
Oceny: IMDb 6.2, Tamanna 6/10
Półtora miliona osób zmarłych z głodu, zimna, zabitych podczas bombardowań.
Tych ludzi nie ocaliła "droga życia", jedyna szansa na łączność miasta z resztą kraju.
Mimo bombardowań drogą wodną, a zimą po zamarzniętym jeziorze Ładoga wywożono z miasta dzieci i dzieła sztuki.
Przywożono żywność dla umierających ze spowodowanej głodem dystrofii, nazwanej potem leningradzką chorobą.
Kate Davis (Nira Sorvino) to angielska dziennikarka, która zaginąwszy podczas nalotu, zostaje w oblężonym Leningradzie.
Przerażona ciągłymi bombardowaniami,
Trafiłam pewnego dnia w Petersburgu na cmentarz Piskariowski, na którym w czas blokady pochowano prawie pół miliona ofiar.
Było bardzo zimno. Wszędzie śnieg. Mróz. I nikogo. W tej śnieżnej pustce pełnym głosem rozbrzmiewała muzyka. Teraz wydaje mi się to snem. Skąd? A jednak wędrując wzdłuż tablic z nazwiskami słyszałam klasyczną muzykę, dziś myślę, że z VII symfonii Szostakiewicza. Zaczął ją pisać, zanim po miesiącu blokady opuścił Leningrad. W 9 VIII 42 zagrano ją w oblężonym Leningradzie, ku pokrzepieniu serc obrońców.
Teraz ja słuchałam jej czytając w szklanej gablocie pamiętnik Tani Sawiczewej. Wstrząśnięta. Zapiskom Tani nie dorównał potem, w moim odczuciu, nawet dziennik Anny Frank.
Gdy w rodzinie zdarzyła się pierwsza śmierć, Tania w skorowidzu zapisała o swojej 32-letniej siostrze pod literą Ż:
Żenia umarła 28 grud. o godz. 12.30 rano 1941 r.
Miesiąc później dziewczynka pod literą B napisała:
Babcia zmarła 25 stycz. o g. 3 w dzień 1942 r.
Dwa miesiące później doszedł pod literą L kolejny wpis, o 24-letnim bracie Tani, Leonidzie nazywanym Lioka:
Lioka umarł 17 marca o godz. 5 rano 1942 r.
Miesiąc potem Tania napisała pod literą W o swoim wuju:
Wujek Wasia umarł 13 kwiet. o g. 2 w nocy 1942 r.
Kolejny miesiąc i kolejny wpis pod literą L:
Wujek Liosza 10 maja o 4 g. w dzień 1942 r.
Trzy dni po jego śmierci Tania napisała pod literą M:
Mama 13 maja o 7.30 rano 1942 r.
Nie wiedząc, że przeprawione przez jezioro Ładoga rodzeństwo - Misza i Nina - żyje, Tania zapisała pod S:
Sawiczewowie umarli.
Potem pod literką U:
Umarli wszyscy.
I pod O:
Została tylko Tania (Ostałaś tolko Tania).
Tanię ewakuowano wraz z domem dziecka przez jezioro Ładoga. Zmarła z powodu gruźlicy i anemii 1 lipca 1944 roku. Mając lat czternaście.
Czemu tyle o tym piszę? Bo bardzo chciałabym, aby film Leningrad opowiedział właśnie jej historię. Pomysł uczynienia bohaterką Kate Davis odebrał, wg mnie, filmowi autentyczność. Rosjanie potrafią tworzyć bardzo prawdziwe filmy o wojnie. Ten mimo bardzo dobrze oddanej atmosfery miasta,
nie był prawdziwy w relacjach. Nie wzruszał. Przynajmniej mnie, bo kogoś bliskiego mi obok - tak.
Czy dla przyciągnięcia zachodniego widza miał w obsadzie Mirę Sorfino i bardzo przeze mnie lubianego, ale nie w Leningradzie w czas blokady, Gabriela Byrne?
Jeśli jednak ktoś w ogóle nie zna tej tragedii w historii Rosji i świata, to warto zobaczyć film, by w jego obrazach zmierzyć się z nieszczęściem i męstwem 872 dni oblężonego miasta. Wtedy Leningradu. Dziś Petersburga.