Sloneczniki

XXY - w oczach ojca doskonała

Reżyseria:   Lucia Puenzo
Scenariusz: Lucia Puenzo
Muzyka:      Andres Goldstein, Daniel Tarrab
Zdjęcia:       Natasha Braier
Obsada:      Inez Efron, Ricardo Darin, Martin Piroyansky,
                   German Palasios
Nagrody:    20 międzynarod. nagród, 9 nominacji (za reżyserię,
                  scenariusz, dla Inez Efron, za muzykę, zdjęcia)
Premiera:   2007
Język:         hiszpański (Argentyna)
Oceny:        IMDb 7.3/10 Tamanna 7.1/10

 

Piętnastoletnia Aley (Inez Efron) od dziecka mieszka ze swymi rodzicami na pustym wybrzeżu Pacyfiku. Z okna jej pokoju widać fale oceanu.. Tylko kilkadziesiąt metrów piasku oddziela ją od wody. Alex to chodzący swoimi drogami odludek.



 Przyczyna jej samotności i cierpienia jest fakt, że urodziła się z genem XXY jako hermafrodyta. Natura obdarowała więc ją zarówno męskimi, jak i żeńskimi narządami. By poprawić ten stan rzeczy, matka jej sprowadza do domu na lato sławnego chirurga z żoną i synem Alvaro (Martin Piroyansky)). Alex i jej ojciec Kraken (Ricardo Darin)



 domyślają się powodu ich wizyty Decyzja o operacji pozbawienia ją męskiego narządu jeszcze nie zapadła.  W domu rośnie napięcie, a między dwójką młodych ciekawość siebie...



Nie przypuszczałam  nawet, że kamera (Natasha Braier) filmująca wybrzeże morskie może w jego obrazach aż tak bardzo oddać smutek, przygnębienie i samotność bohaterki tego filmu.
XXY. W tych trzech literach zawarto tajemnicę genów, która może stać się dramatem cudzego serca. Bohaterka tego filmu Lucii Puenzo


Lucia Puenzo (reżyser i scenarzystka)

nie wie, kim jest. Wszyscy widzą w niej dziewczynę. Ale czy naprawdę nią jest? Najbliżej jej do tożsamości odmieńca. A jako ten inny/ta inna musi zmierzyć się z odrzuceniem ludzi.



Jest tak jakbyśmy patrząc na tego drugiego, chcieli w nim widzieć swe lustrzane odbicie. Im mniej ktoś podobny do nas, tym  szybciej go zadziobiemy. Alex (wspaniale zagrana przez Ines Efron) nie daje się zadziobać. Nawet cierpiąc rzuca innym wyzwanie,



 szarpie się w swojej nieprzystawalności, błądzi. Eksperymentuje manipulując ludźmi.



 Podnosi się z upokorzenia. Skąd ma siłę na ten bunt? Myślę, ze z miłości rodziców, którzy chcą chronić ją przed zranieniem i odrzuceniem wyjechali dla niej z Buenos Aires w pustkę morskiego wybrzeża.  Nie ma jednak ucieczki od ludzkich spojrzeń, ich chciwej ciekawości. Ale i od naszych pragnień ich bliskości i akceptacji. Alex szuka jej łapczywie, prowokując jednocześnie odrzucenie, wyprzedzając je.
W filmie jedyną osoba, która kocha ją, taka , jaka ona jest wydaje się być jej ojciec.



 W oczach ludzi Alex pozostaje kimś ułomnym, kalekim, chorym, do poprawienia. Grany bardzo prawdziwie przez Ricardo Darina ojciec mówi o ALex" Od pierwszej chwili, gdy ją zobaczyłem, wiedziałem - jest perfecta: doskonała".



  To jest coś, co chcemy usłyszeć z ust kogoś, kto nas kocha. Takie spojrzenie pomoże nam znieść słabości, zmierzyć się z próbą zmiany  lub akceptacji ich.



P.S. Naprawdę dobrze zrobiony film. Mroczny. Brutalny. Przygnębiający złudzeniem bliskości, pocieszeniem szukanym w onanizmie i seksie analnym. Jasną w nim była dla mnie tylko pełna miłości relacja między córką a ojcem (synem a ojcem?). Stać was na ten smutek?
 
  
 
Graphic quotation --To be what we are, and to become what we are capable of becoming,is the only end in life. - Robert Louis Stevenson
 
trailer
fan trailer
littlewhitelies.co.uk