Reż. Lone Sherfig (Włoski dla początkujących, Była sobie dziewczyna)

Prod. Wielka Brytania

język angielski

wojenny komediodramat romantyczny

Their Finest

 

trailer

Po długim czasie zamieszkiwania w rosyjskich filmach, zdecydowałam się na odmianę. Ponad 4 godziny w żywiole języka angielskiego. Najpierw na amerykańskim filmie Song to Song, zaraz potem na brytyjskim Zwyczajne dziewczyna Dunki, Lone Sherfig.

 

Zaciekawiona, ale i znużona forma pierwszego z ulgą przyjęłam realizm drugiego.

 W opowieści o tytułowej zwyczajnej dziewczynie bohaterkę przedstawiono w realiach II Wojny Światowej w bombardowanym Londynie.

 

 

Umęczeni bombami ludzie potrzebuje pokrzepienia Catrin Cole (Gemma Arterton) ma pisać dialogi do filmu na  temat lądowania aliantów w Dunkierce. Przy okazji przyjdzie jej wybrać między dwoma mężczyznami: malarzem, dla którego porzuciła rodzinny dom (Jack Huston) i scenarzystą, z którym łączy ją wspólna praca (Sam Claflin).

 

 

W filmie przedstawiono równolegle dwie płaszczyzny: życie bohaterów,

 

 

które też przebiega na planie filmowym

 

 

i tworzoną przez nich historię o bohaterstwo dwóch sióstr

 

 

i ich nieszczęśliwego wujka granego  - ku mojej radości przez lubianego przeze mnie od czasu To właśnie miłość Billa Neigha.

 

Wiarygodnie  zagrane, dobrze przedstawiony rozwój budzącego się uczucia, zabawne w konwencji pewnej umowności i niepokojące w cieniu słów bohatera, który mówi, że lubimy filmy, bo ich scenariusze dają nam poczucie sensowności i logiki wydarzeń, podczas gdy w życiu zdarzają się sytuacje, które wydają się być absurdalne i pozbawione sensu.

Ciekawe. To, co zostanie w pamięci to  może film w filmie i może parę obrazów bombardowanego Londynu. I na pewno Bill Neigh.