Sloneczniki

Akeli znaczy samotna

Reż. Vinod Pande (Sach, Ek Naya Rishta)
język hindi
Madhavan
2014
Bombaj. Pusta plaża.
https://akm-img-a-in.tosshub.com/indiatoday/images/story/201807/The_sorry_state_of_Juhu_beach07.jpeg?jLdzMODz0b6.9LdAgkHMDckYEkaWhK.4
Zakreślanie ogłoszeń w gazetach, daremność kolejnych rozmów kwalifikacyjnych, odmowy przez telefon, milczenie, patrzenie w sufit.  Przyjechawszy z Allahabadu do Bombaju Avinash Shrivastav (Madhavan) nie może znaleźć pracy. Na skraju załamania dzwoni do nieznanej sobie dziewczyny, której numer telefonu usłyszał przypadkowo. Meera (Nandini Ghoshal) zmuszona przez matkę do rezygnacji ze studiów na rzecz małzeństwa, tuż po nocy poślubnej zostaje porzucona przez męża. Po nieudanej próbie samobójczej za namową matki obawiającej się szyderstw wobec rodziny pozwala się wywieźć żonatemu politykowi do Bombaju. Samotnie czeka w wynajętym dla niej mieszkaniu
https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BMzc4NzhmOGEtMWQ5YS00Yzg5LTg1YWYtZWQyYTAzNzcyMWQ4XkEyXkFqcGdeQXVyNzI1NTc1NjA@._V1_UY268_CR112,0,182,268_AL_.jpg
coraz bardziej upokorzona i aż zobojętniała z przygnębienia. Ich rozmowy teelfoniczne ożywiają ich oboje, prostują im plecy. Jej pomagają odnaleźć natchnienie w pisaniu poezji i malowaniu obrazów. Przywracają radość tańca. Budza tęsknotę za miłością. Jemu dodają pewności siebie i ułatwiają wreszcie znalezienie pracy zgodnie z wykształceniem. Sprawa komplikuje się, gdy Meera proponuje nigdy niewidzianemu dotychczas Avinashowi spotkanie...
Zaciekawiło mnie Akeli jako pierwszy film tamilskiego aktora Madhovana zrealizowany w jezyku hindi. Zdziwiłam sie widząc datę 2014 i młodego Madhovana.
http://st1.bollywoodlife.com/wp-content/uploads/2017/06/821386179.jpg
Zdziwienie było uzasadnione. Film zrealizowano w 1999 roku, ale pokaz odbył sie po raz piewszy w 2014  na You Tube.
Film Vinoda Pande
https://in.bmscdn.com/iedb/artist/images/website/poster/large/vinod-pande-iein020527-24-03-2017-17-44-57.jpg
stanowi studium pewnej relacji mężczyzny i kobiety, zagadkowej, bo choć my ich widzimy, oni sami znają tylko swoje glosy. Wystarcza im to jednak, by przemieniać się, rosnąć w siłę, wyzwalac ze strachu i poniżenia. Pokazano tu rozkwit uczuć. Prawdziwie przedstawiony przez Madhovana i bengalską tancerkę klasyczną Nandini Ghoshal.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4a/Nandini_Ghosal.jpg
  Na ekranie są tylko oni. I scena hinduskiego pogrzebu oraz Bombaj w obrazach wyspy Elafanty
https://i.ndtvimg.com/i/2016-02/elephanta-caves_650x400_61455129282.jpg
i zalanej deszczem monsunu promenady Marina Drive.
https://www.moroccoworldnews.com/wp-content/uploads/2017/11/Heavy-rain-and-Thunderstorms-Across-Morocco-Wednesday-to-Thursday.jpg
W scenie dzielenia przez bohaterów jego radości z otrzymanej pracy. W budce telefonicznej.
Bohaterka i w pociagu i w domu filmowana bywa przez poziome pręty krat w oknach.
W filmie można odczuć, że historia jego dzieje się 20 lat temu. Dziś Bombaj/Mumbaj jawi się w milionach ludzi z komórka przy uchu i bieg do dzwoniacego telefonu lub stukanie w szybę budki telefonicznej, by ktoś skręcił rozmowę stały się przeszłością.
Tempo filmu powolne, dla smakoszy. Zostaje w pamięci jak znak zapytania. Z powodu zakończenia.