Slumdog Milionaire -odpowiedzi są w naszym życiu
Reżyseria: Danny Boyle (Transpoiting)
Produkcja: Christian Colson
Scenariusz: Simon Beaufoy wg Vikasa Swarupa
Muzyka: A.R.Rahman
Zdjęcia: Anthony Dod Mantle
Obsada: Dev Patel, Anil Kapoor, Irfan Khan, Surabh Shukla, Freida Pinto, Mahesh Manjrekar, Rajendranath Zutshi, Madhur Mittal
Montaż: Chris Dickens
Rok produkcji: 2008
Nagrody: 8 Oscarów, 75 innych nagród, 26 nominacji
18-letni Jamal K. MAlik (Dev Patel) bierze udział w teleturnieju prowadzonym przez Prem Kumara (Anil Kapoor). Prem kpi sobie w żywe oczy z zarabiającego roznoszeniem herbaty chłopca ze slumsów, któremu zamarzyła się wygrana na oczach milionów telewidzów. Jamal nigdy się nie kształcił, zaledwie umie czytać, a jednak odpowiada na kolejne pytania zdobywając swoją wytrwałością i odwagą sympatię reżyserującego program (Rajendranath Zutshi) i publiczności. Nikt nigdy nie doszedł do końca programu, a tymczasem Jamalowi została odpowiedź na ostatnie pytanie. Przekonany o jego oszustwie Prem oddaje go w ręce policji. Przerwę w programie Jamal spędza na posterunku torturowany przez sierżanta Srinivasa (Saurabh Shukla), wypytywany przez inspektora (Irfan Khan). Jamal zapewnia bijących go policjantów, ze nie oszukiwał. Zna odpowiedzi, bo za każdą z nich stoi doświadczenie jego życia. Wyjaśniając im to opowiada historię swoją, swojego brata Salima (Madhur Mittal) i ukochanej Latiki (Freida Pinto)...
Jest w tej historii życie w slumsach, śmierć matki, muzułmanki zabitej pałką podczas pogromu przez hinduistów,
miłość do Latiki, dziewczynki osieroconej podczas zamieszek, szukanie odpadków w śmieciach, żebranie dla gangstera, to praca,
to kradzieże, to kłamstwa, naciąganie turystów w Taj Mahal, podróże na dachach pociągów. Wszystko to pojawia się przed oczyma
przesłuchiwanego Jamala
Zawsze mnie można wziąć na film o dzieciach. Wzruszyć nim. A na indyjskich dzieciach nie jedna już osoba robi karierę na festiwalach. Jeszcze bardziej niż los dzieci slumsów w tym filmie przeżywałam prawdziwe historie "Urodzonych w burdelu" i też włóczących się po Mumbaju dzieci z "Parindy" (jednego z nich przedstawiał grający w tym filmie Anil Kapoor), a szczególnie z "Salaam Bombay!".
Mimo to oglądałam ten film z ciekawością. Scena pościgu dzieciaków przez slumsy dynamiką kamery przypominała mi budzący kiedyś mój zachwyt pościg Irlandczyków w Belfaście w filmie "W imię ojca". Za najlepszą jednak najbardziej dramatyczną uważam scenę sfilmowanego pogromu muzułmanów dokonanego przez bojówki ekstremistów hinduskich. Ten temat pojawia się w indyjskich filmach często ("Dev", "Bombay", "Hey Ram", "Dharm", "Fiza", "Parzania"). Niestety jest wyrazem hańby w życiu politycznym Indii.
Indusi jednak nie protestowali przeciwko tej scenie. Ogólnie oburzenie wielu budzi przedstawienie tu Indii w skojarzeniu ze slumsami, z wykorzystywanymi bezdomnymi dziećmi, z przemocą gangsterów. Przecież ostatnio z dużą energią próbują zbudować sobie w świecie image atomowego mocarstwa z prawie trzytysięczną historią , największej demokracji świata z oszałamiającym innych szybkim rozwojem informatyki.
Film zrobili dawni kolonizatorzy Indii, Anglicy. To oni przede wszystkim zgarnęli większość z ośmiu Oscarów (za reżyserię, za naprawdę wspaniałe zdjęcia, za montaż, za scenariusz). Indusi dali temu filmowi nagrodzoną, bardzo energetyzującą i często niespokojną muzykę (A.R. Rahman), książkę jako podstawę scenariusza, aktorów i miejsce akcji. Czytaliście "Kto wygra miliard?" debiutanta Vikasa Swarupa? Jest inna niż film (coś więcej o niej tu na blogu u Zahry). Bohaterem filmu np. jest przedstawiciel atakowanej często w Indiach mniejszości muzułmanin Jamal, a w książce główna postać nosi integracyjne hindusko-muzułmańsko-chrześcijańskie imię Ram Mohammad Thomas. Resztę różnic warto prześledzić samemu w książce.
Aktorzy. Skupiona, milcząca, czasem zagubiona, to znów czujna twarz debiutanta Deva Patela przykuwa uwagę. Z Irfanem (od czasu, gdy zobaczyłam go w "The Warrior") nie opuszczam żadnego filmu. Lubię samą jego obecność w filmie. Tu gra instruktora policji spokojnie katującego chłopca, z czasem coraz bardziej przekonanego o jego szczerości i prawdziwości. Saurabh Shukla jak zwykle w wyrazistej choć drugoplanowej roli śmiesznego i tępo okrutnego sierżanta policji (może zapamiętaliście go jako oprawcę w "Hazaaron Kwaishein Aisi" lub wiernego kuzyna przyjaciela Bandit Queen?). Nie wiem, czy znacie Rajendranatha Zutshi, grającego tu kibicującego radośnie Jamalowi reżysera programu. Można go spotkać w naprawdę dobrych filmach ("Parzania", "Lagaan" "Maachis"). No i oczywiście fałszywy, próżny, pogardliwy wobec Jamala prowadzący teleturniej Prem Kumar. Anil Kapoor okazał się wiarygodny w tej roli. Naprawdę go nie lubiłam (mimo sentymentu za takie role jak w "Taal", "Lajja", "Virasat", "1942: A Love Story", czy "Parinda"). A jeszcze Madhur Mittal i Freida Pinto grający brata Jamala Salima i jego dziewczynę Latikę dopełniają obsady.
No i same Indie w filmie. Ich romantyczna wizytówka - pomnik miłości Taj Mahal używany tu jako sposób na przetrwanie bezdomnych dzieciaków nabierających turystów z Zachodu. I Mumbaj (swoją drogą czy Indusom uda się przekonać świat, że miasto znane od czasu okupacji angielskiej Indii jako Bombaj to Mumbaj?). Mumbaj to jeden z bohaterów tego filmu, ale nie tylko tego. Pamiętacie je z "No Smoking"? Z "Salaam Bombay!"? Z "Life in A Metro"? Z "Satya"? Z "Saathiya"? Z "Shootout at Lokhandwala"? I z tylu innych filmów. Zawsze wypatruję je zaglądając w nie zza ramion bohaterów.
Ten film to trochę jakby bajka, moralitet o chłopcu ze slumsów. Dlatego pewnie nie powinny mnie drażnić takie sceny jak jego spotkanie z krzywdzicielem sprzed lat Mamonem. Pamięta dzieciaki po tylu latach? Nadal zależy mu na zemście? Daje się zastraszyć smarkaczowi? Nie umie go rozbroić? Bajki nie muszą być wiarygodne. Mają się dobrze kończyć. Głupi Jasiu musi pokonać smoka, zdobyć królewnę i wszystkie bogactwa tego świata. I tak tu jest. Aż łza się kręci na nigdy pewnie tak pustym mumbajskim dworcu Chhatrapati Śiwavaji Terminus..
Produkcja: Christian Colson
Scenariusz: Simon Beaufoy wg Vikasa Swarupa
Muzyka: A.R.Rahman
Zdjęcia: Anthony Dod Mantle
Obsada: Dev Patel, Anil Kapoor, Irfan Khan, Surabh Shukla, Freida Pinto, Mahesh Manjrekar, Rajendranath Zutshi, Madhur Mittal
Montaż: Chris Dickens
Rok produkcji: 2008
Nagrody: 8 Oscarów, 75 innych nagród, 26 nominacji
18-letni Jamal K. MAlik (Dev Patel) bierze udział w teleturnieju prowadzonym przez Prem Kumara (Anil Kapoor). Prem kpi sobie w żywe oczy z zarabiającego roznoszeniem herbaty chłopca ze slumsów, któremu zamarzyła się wygrana na oczach milionów telewidzów. Jamal nigdy się nie kształcił, zaledwie umie czytać, a jednak odpowiada na kolejne pytania zdobywając swoją wytrwałością i odwagą sympatię reżyserującego program (Rajendranath Zutshi) i publiczności. Nikt nigdy nie doszedł do końca programu, a tymczasem Jamalowi została odpowiedź na ostatnie pytanie. Przekonany o jego oszustwie Prem oddaje go w ręce policji. Przerwę w programie Jamal spędza na posterunku torturowany przez sierżanta Srinivasa (Saurabh Shukla), wypytywany przez inspektora (Irfan Khan). Jamal zapewnia bijących go policjantów, ze nie oszukiwał. Zna odpowiedzi, bo za każdą z nich stoi doświadczenie jego życia. Wyjaśniając im to opowiada historię swoją, swojego brata Salima (Madhur Mittal) i ukochanej Latiki (Freida Pinto)...
Jest w tej historii życie w slumsach, śmierć matki, muzułmanki zabitej pałką podczas pogromu przez hinduistów,
miłość do Latiki, dziewczynki osieroconej podczas zamieszek, szukanie odpadków w śmieciach, żebranie dla gangstera, to praca,
to kradzieże, to kłamstwa, naciąganie turystów w Taj Mahal, podróże na dachach pociągów. Wszystko to pojawia się przed oczyma
przesłuchiwanego Jamala
Zawsze mnie można wziąć na film o dzieciach. Wzruszyć nim. A na indyjskich dzieciach nie jedna już osoba robi karierę na festiwalach. Jeszcze bardziej niż los dzieci slumsów w tym filmie przeżywałam prawdziwe historie "Urodzonych w burdelu" i też włóczących się po Mumbaju dzieci z "Parindy" (jednego z nich przedstawiał grający w tym filmie Anil Kapoor), a szczególnie z "Salaam Bombay!".
Mimo to oglądałam ten film z ciekawością. Scena pościgu dzieciaków przez slumsy dynamiką kamery przypominała mi budzący kiedyś mój zachwyt pościg Irlandczyków w Belfaście w filmie "W imię ojca". Za najlepszą jednak najbardziej dramatyczną uważam scenę sfilmowanego pogromu muzułmanów dokonanego przez bojówki ekstremistów hinduskich. Ten temat pojawia się w indyjskich filmach często ("Dev", "Bombay", "Hey Ram", "Dharm", "Fiza", "Parzania"). Niestety jest wyrazem hańby w życiu politycznym Indii.
Indusi jednak nie protestowali przeciwko tej scenie. Ogólnie oburzenie wielu budzi przedstawienie tu Indii w skojarzeniu ze slumsami, z wykorzystywanymi bezdomnymi dziećmi, z przemocą gangsterów. Przecież ostatnio z dużą energią próbują zbudować sobie w świecie image atomowego mocarstwa z prawie trzytysięczną historią , największej demokracji świata z oszałamiającym innych szybkim rozwojem informatyki.
Film zrobili dawni kolonizatorzy Indii, Anglicy. To oni przede wszystkim zgarnęli większość z ośmiu Oscarów (za reżyserię, za naprawdę wspaniałe zdjęcia, za montaż, za scenariusz). Indusi dali temu filmowi nagrodzoną, bardzo energetyzującą i często niespokojną muzykę (A.R. Rahman), książkę jako podstawę scenariusza, aktorów i miejsce akcji. Czytaliście "Kto wygra miliard?" debiutanta Vikasa Swarupa? Jest inna niż film (coś więcej o niej tu na blogu u Zahry). Bohaterem filmu np. jest przedstawiciel atakowanej często w Indiach mniejszości muzułmanin Jamal, a w książce główna postać nosi integracyjne hindusko-muzułmańsko-chrześcijańskie imię Ram Mohammad Thomas. Resztę różnic warto prześledzić samemu w książce.
Aktorzy. Skupiona, milcząca, czasem zagubiona, to znów czujna twarz debiutanta Deva Patela przykuwa uwagę. Z Irfanem (od czasu, gdy zobaczyłam go w "The Warrior") nie opuszczam żadnego filmu. Lubię samą jego obecność w filmie. Tu gra instruktora policji spokojnie katującego chłopca, z czasem coraz bardziej przekonanego o jego szczerości i prawdziwości. Saurabh Shukla jak zwykle w wyrazistej choć drugoplanowej roli śmiesznego i tępo okrutnego sierżanta policji (może zapamiętaliście go jako oprawcę w "Hazaaron Kwaishein Aisi" lub wiernego kuzyna przyjaciela Bandit Queen?). Nie wiem, czy znacie Rajendranatha Zutshi, grającego tu kibicującego radośnie Jamalowi reżysera programu. Można go spotkać w naprawdę dobrych filmach ("Parzania", "Lagaan" "Maachis"). No i oczywiście fałszywy, próżny, pogardliwy wobec Jamala prowadzący teleturniej Prem Kumar. Anil Kapoor okazał się wiarygodny w tej roli. Naprawdę go nie lubiłam (mimo sentymentu za takie role jak w "Taal", "Lajja", "Virasat", "1942: A Love Story", czy "Parinda"). A jeszcze Madhur Mittal i Freida Pinto grający brata Jamala Salima i jego dziewczynę Latikę dopełniają obsady.
No i same Indie w filmie. Ich romantyczna wizytówka - pomnik miłości Taj Mahal używany tu jako sposób na przetrwanie bezdomnych dzieciaków nabierających turystów z Zachodu. I Mumbaj (swoją drogą czy Indusom uda się przekonać świat, że miasto znane od czasu okupacji angielskiej Indii jako Bombaj to Mumbaj?). Mumbaj to jeden z bohaterów tego filmu, ale nie tylko tego. Pamiętacie je z "No Smoking"? Z "Salaam Bombay!"? Z "Life in A Metro"? Z "Satya"? Z "Saathiya"? Z "Shootout at Lokhandwala"? I z tylu innych filmów. Zawsze wypatruję je zaglądając w nie zza ramion bohaterów.
Ten film to trochę jakby bajka, moralitet o chłopcu ze slumsów. Dlatego pewnie nie powinny mnie drażnić takie sceny jak jego spotkanie z krzywdzicielem sprzed lat Mamonem. Pamięta dzieciaki po tylu latach? Nadal zależy mu na zemście? Daje się zastraszyć smarkaczowi? Nie umie go rozbroić? Bajki nie muszą być wiarygodne. Mają się dobrze kończyć. Głupi Jasiu musi pokonać smoka, zdobyć królewnę i wszystkie bogactwa tego świata. I tak tu jest. Aż łza się kręci na nigdy pewnie tak pustym mumbajskim dworcu Chhatrapati Śiwavaji Terminus..
Oceny i recenzje:
- http://www.imdb.com - 8.6/10
- http://maxmasala.blox.pl
- http://magamara.blox.pl
Piosenki:
mozna posłuchać
* O..Saya
* Riots
* Mausam & Escape
* Paper Planes
*Ringa Ringa
* Liquid Dance
* Latiqa'a Theme
* Aaj Ki Raat
* Milionaire
* Gangsta Blues
* Dreams on Fire
* Jai Ho
- http://www.imdb.com - 8.6/10
- http://maxmasala.blox.pl
- http://magamara.blox.pl
Piosenki:
mozna posłuchać
* O..Saya
* Riots
* Mausam & Escape
* Paper Planes
*Ringa Ringa
* Liquid Dance
* Latiqa'a Theme
* Aaj Ki Raat
* Milionaire
* Gangsta Blues
* Dreams on Fire
* Jai Ho