Dahek - Jezusie, pomóż miłości hindusa i muzulmanki
Reżyseria: Lateef Binny
Scenariusz:Lateef Binny
Produkcja:Milan Jhaveri
Obsada: Akshaye Khanna, Sonali Bendre, Danny Denzongpa, , Dalip Tahil
Muzyka: Adesh Shrivastava, Anand Milind
Zdjęcia: Rajan Kothari
Rok produkcji:1998
Tytuł: Dahek: A Burning Passion
Mumbaj. Młody hindus Sameer Roshan (Akshaye Khanna) kilka razy pod rząd spotyka tę samą dziewczynę. Ze spotkania na spotkanie jest coraz bardziej przekonany, że to Bóg interweniuje w jego historię stykając ich ze sobą. Młodzi zakochują się. Na przeszkodzie ich miłości stają jednak surowe zasady panujące w domu Nelimy (Sonali Bendre). Nie wolno jej przed ślubem spotykać się z żadnym mężczyzną, nie wolno jej nawet zatańczyć z kimś na weselu. Jej honoru pilnuje brat Mansoor i ojciec. Sytuacja staje się jednak nie do zniesienia, gdy po 12 latach z więzienia wychodzi starszy brat ojca Neelimy, Jabbar Bakshi (Danny Denzongpa). Despotycznie podporządkowuje on rodzinę swojej woli przekonany, że pod jego nieobecność doszło do rozluźnienia w domu surowych zasad narzuconych religią. To on decyduje kogo poślubi Neelima. Małżeństwo nie może wyrosnąć z ukradkowych spotkań zakochanej dziewczyny. Neelimie coraz trudniej obronić swoją miłość szczególnie, gdy orientuje się, że ona, muzułmanka pokochała hindusa. Sameer, który uważa, że "miłość nie wie, co to religia, co to kasta, że miłość sama jest Bogiem" gotów jest walczyć o swoje uczucie...
Lubię Akshaye Khanna. Już od pierwszego razu z filmu "Dil Chahta Hai",gdzie grał beznadziejnie zakochanego w popijającej rozwódce. Ale i w innych wcieleniach - jako dorastającego do bohaterstwa żołnierza w "Border", jako wieloznacznego brata Saif Ali Khana w "Race", jako cynicznego łajdaka w "Humraaz", czy naiwnego adwokata w "Deewangee', a szczególnie jako umęczonego syna Gandhiego w "Gandhi My Father". Tu muszę go szukać zagubionego jeszcze w swej młodości. Lepiej go znam takiego, któremu ubyło już włosów i przybyło krzywego, trochę szyderczego uśmiechu.
Z pół filmu przecierpiałam przeczekując fazę wpadania na siebie, rozanielonych uśmiechów, wyrzucania ramion w górę i w deszczu, wyśpiewywania i wytańcowywania miłości. Czekałam na dramat.
No bo jak. Hindus i muzułmanka? Jak miłością przeskoczyć cień muzułmańskich najeźdźców z czasów Mogołów, nawracanie na siłę, budowanie meczetów na miejscu świątyń, wzajemne rzezie, gwałty z roku podziału Indii, rozebranie przez hinduski tłum gołymi rękami meczetu w Ajodhya, opony płonące na szyjach to hindusów, to muzułmanów w Bombaju 1993, wybuchy bomb, czy krzyki "wynoście się do Pakistanu!". Jaki szept miłosny i spojrzenie czułości wyrówna krzyk strachu i twarze pełne nienawiści. Rodzice młodych oczywiście uważają, że wbrew słowom bohatera miłość ma wiele wspólnego z religią. Hindus i muzułmanka mogą się sami modlić w kościele do Jezusa, ale do ślubu trzeba świadków. A świadkowie spośród hindusów i muzułmanów obok siebie? Raczej przeciwko sobie! I tak właśnie się dzieje.
Film indyjski często próbuje wpływać integrująco na świadomość widzów próbując z różniących się od siebie muzułmanów i hindusów stworzyć podobnych do siebie Indusów. Siedząc w ciemności kina Indusi mają uczyć się pokonywać uprzedzenia, rozpoznawać siebie w losach hindusa Veera i muzułmanki Zaary, muzułmanina Akbara i hinduski Jodhy. Roniąc łzy nad bohaterami "Mr and Mrs Iyer", "Zakhm", "Bombay", "Zubeidaa", Salaam-e-Ishq" zapominać o krwi przelewanej na ulicy w krzyku przywołującym Ramę lub Allaha.
Dobrze jednak, jeśli film wołający historią miłosną o jedność jest dużo, dużo lepiej zrobiony.
Piosenki:
- http://www.imdb.com/title/tt0217351/ 4.4/10
- http://www.rediff.com/entertai/1999/dec/17dahek.htm
- http://bethlovesbollywood.blogspot.com/2008/10/dahek-burning-passion.html
- http://www.molodezhnaja.ch/india_d.htm#dahek 2.5/5
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Dahek (tam opisałam też motywy filmu)
Scenariusz:Lateef Binny
Produkcja:Milan Jhaveri
Obsada: Akshaye Khanna, Sonali Bendre, Danny Denzongpa, , Dalip Tahil
Muzyka: Adesh Shrivastava, Anand Milind
Zdjęcia: Rajan Kothari
Rok produkcji:1998
Tytuł: Dahek: A Burning Passion
Mumbaj. Młody hindus Sameer Roshan (Akshaye Khanna) kilka razy pod rząd spotyka tę samą dziewczynę. Ze spotkania na spotkanie jest coraz bardziej przekonany, że to Bóg interweniuje w jego historię stykając ich ze sobą. Młodzi zakochują się. Na przeszkodzie ich miłości stają jednak surowe zasady panujące w domu Nelimy (Sonali Bendre). Nie wolno jej przed ślubem spotykać się z żadnym mężczyzną, nie wolno jej nawet zatańczyć z kimś na weselu. Jej honoru pilnuje brat Mansoor i ojciec. Sytuacja staje się jednak nie do zniesienia, gdy po 12 latach z więzienia wychodzi starszy brat ojca Neelimy, Jabbar Bakshi (Danny Denzongpa). Despotycznie podporządkowuje on rodzinę swojej woli przekonany, że pod jego nieobecność doszło do rozluźnienia w domu surowych zasad narzuconych religią. To on decyduje kogo poślubi Neelima. Małżeństwo nie może wyrosnąć z ukradkowych spotkań zakochanej dziewczyny. Neelimie coraz trudniej obronić swoją miłość szczególnie, gdy orientuje się, że ona, muzułmanka pokochała hindusa. Sameer, który uważa, że "miłość nie wie, co to religia, co to kasta, że miłość sama jest Bogiem" gotów jest walczyć o swoje uczucie...
Lubię Akshaye Khanna. Już od pierwszego razu z filmu "Dil Chahta Hai",gdzie grał beznadziejnie zakochanego w popijającej rozwódce. Ale i w innych wcieleniach - jako dorastającego do bohaterstwa żołnierza w "Border", jako wieloznacznego brata Saif Ali Khana w "Race", jako cynicznego łajdaka w "Humraaz", czy naiwnego adwokata w "Deewangee', a szczególnie jako umęczonego syna Gandhiego w "Gandhi My Father". Tu muszę go szukać zagubionego jeszcze w swej młodości. Lepiej go znam takiego, któremu ubyło już włosów i przybyło krzywego, trochę szyderczego uśmiechu.
Z pół filmu przecierpiałam przeczekując fazę wpadania na siebie, rozanielonych uśmiechów, wyrzucania ramion w górę i w deszczu, wyśpiewywania i wytańcowywania miłości. Czekałam na dramat.
No bo jak. Hindus i muzułmanka? Jak miłością przeskoczyć cień muzułmańskich najeźdźców z czasów Mogołów, nawracanie na siłę, budowanie meczetów na miejscu świątyń, wzajemne rzezie, gwałty z roku podziału Indii, rozebranie przez hinduski tłum gołymi rękami meczetu w Ajodhya, opony płonące na szyjach to hindusów, to muzułmanów w Bombaju 1993, wybuchy bomb, czy krzyki "wynoście się do Pakistanu!". Jaki szept miłosny i spojrzenie czułości wyrówna krzyk strachu i twarze pełne nienawiści. Rodzice młodych oczywiście uważają, że wbrew słowom bohatera miłość ma wiele wspólnego z religią. Hindus i muzułmanka mogą się sami modlić w kościele do Jezusa, ale do ślubu trzeba świadków. A świadkowie spośród hindusów i muzułmanów obok siebie? Raczej przeciwko sobie! I tak właśnie się dzieje.
Film indyjski często próbuje wpływać integrująco na świadomość widzów próbując z różniących się od siebie muzułmanów i hindusów stworzyć podobnych do siebie Indusów. Siedząc w ciemności kina Indusi mają uczyć się pokonywać uprzedzenia, rozpoznawać siebie w losach hindusa Veera i muzułmanki Zaary, muzułmanina Akbara i hinduski Jodhy. Roniąc łzy nad bohaterami "Mr and Mrs Iyer", "Zakhm", "Bombay", "Zubeidaa", Salaam-e-Ishq" zapominać o krwi przelewanej na ulicy w krzyku przywołującym Ramę lub Allaha.
Dobrze jednak, jeśli film wołający historią miłosną o jedność jest dużo, dużo lepiej zrobiony.
Piosenki:
- Jab Se Tumhein
- Saawan Barse Tarse Dil
- Meri Jaan Hai Tu (Male)
- Tujhe Dekhte Hi Yeh Dil
- Ho Gori Aaja
- Meri Jaan Hai Tu(Female)
- Kahe Kare Koi
- http://www.imdb.com/title/tt0217351/ 4.4/10
- http://www.rediff.com/entertai/1999/dec/17dahek.htm
- http://bethlovesbollywood.blogspot.com/2008/10/dahek-burning-passion.html
- http://www.molodezhnaja.ch/india_d.htm#dahek 2.5/5
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Dahek (tam opisałam też motywy filmu)