Dwie siostry - od komunałki do osobniaka
Reżyseria: Olieg Massarygin
Obsada: Anna Słyńko, Aleksandr Diaczkow, Julia Tielpuchowa, Jegor Barinow, Julia Gałkina,
Język: rosyjski
Produkcja: Rosja
Gatunek: melodramat (serial)
Premiera: 2008
Две сестры
Rodzina Demidowych żyje w rozłące. Ojciec jeździ po całej Rosji fotografując na zlecenie, matka wykłada w instytucie na Uralu wychowując starszą córkę Liubę (Julia Tielpuchowa). Młodszą Warię (Anna Słyńko) wysłano do Moskwy do szkoły z internatem. Tam może ona szkolić się na przyszłą mistrzynię Rosji w jeździe figurowej na lodzie. Trzynastoletnia Waria spotyka w Moskwie sławnego hokeistę, Andrieja Strielniakowa (Aleksandr Djaczkow). Bawi go i wzrusza troska o samotną w swym oddzieleniu od rodziny dziewczynkę. Waria na poświęconą jej uwagę odpowiada miłością. Zakochuje się w żonatym mężczyźnie....
Nie oglądam seriali, stąd jest to pierwszy (i być moze jedyny) serial opisany tu na stronie. W dodatku w meladramatycznym tonie.Dlaczego uległam pokusie? MOże dlatego, że pokazuje Rosję na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat. Historia zaczyna się w 1978, kończy współczesnie. W Moskwie i w Swierdłowsku, na Uralu. Z odcinku na odcinek widzimy, jak coraz mniej zdarzeń rozgrywa się w "komunałkach" ( mieszkanie, podzielone w czas komunizmu między wiele rodzin), coraz więcej w apartamentowcach i w strzeżonych poprzez kamery osobniakach (willach podmiejskich). Naszych bohaterów możemy zobaczyć w bardzo różnych miejscach: na treningach olimpijczyków (hokeistów i łyżwiarzy), na wydziale uniwersytetu (w latach wcześniejszych z wykładowcami w mundurach majorów), w metalowych klatkach na sali sądowej, w więzieniu, w szpitalu, w lokalach, w Soczi nad morzem.
Podczas narodzin dzieci, ślubów i pogrzebów (z udziałem popa!). Poddawanych zamachom i gwałtom. Widzimy, jak zmienia się moda i zewnętrzne warunki życia: ekrany telewizorów, forma telefonów, ale też i sposób bycia.
Strach lat siedemdziesiatych i osiemdziesiątych, rozmowy w KGB, strzał w plecy i zamach jako przykładowa kara dla kogoś, kto wybiera wolność na Zachodzie, zastępuje paszport w szufladzie, głasność
i obecnośc zakonnicy namawiającej bohatera do modlitwy.
W filmie zestawiono ze sobą losy dwóch sióstr z Uralu. Pierwsza z nich, Lusia to osoba egzaltowana i wylewna w okazywaniu uczuć. Widzi to, co chce widzieć i mocno przeżywa rozczarowania.
Waria, od dziecka żyjąca w internacie szkoły olimpijczyków, to osoba bardzo wytrwała, powściągliwa w okazywaniu uczyuć, często poważna.
Siostry te widzimy w różnych rolach - jako uczennice, studentki, matki, nauczycielki, czy dziennikarki.
Ofiary przemocy, nałogu, nagonki dziennikarskiej. Albo osoby świadomie kształtujące sój los. Zależnie od okoliczności. Trzydzieści lat ich życia oznacza, że u boku jednej z nich możemy zobaczyć to starego profesora, to przyjaciela od dziecka czy bandytę, druga zaś próbuje sobie życie ułożyć z tajnym współpracownikiem KGB, z dziennikarzem angielskim, ze śledczym. Wciąż wspominając swoją dziecięcą miłość.
Jak na melodramat przystało nie zabraknie tu wypadków, odmian losu (od bezdomnej bomżychy do żony milionera),
romansów i zdradzania starego męża, ukrywania przed ojcem faktu posiadania syna, konkursów piękności, próby sprzedania swojego nowonarodzonego dziecka, czy alkoholizmu lub scen proszenia o wybaczenie.
Szczytem szczytów jest spotkanie bohaterów w szpitalu - on na wózku inwalidzkim, ona sparaliżowana w łóżku. Z podarowanym jej przez niego misiem:)
W filmie brakuje echa wojen w Afganistanu, czy Czeczenii lub ataku na szkolę w Biesłanie, ale sierpniową próbę obalenia w 1991 roku procesu demokratyzowania przez Gorbaczowa ZSRR (zakończoną rozwiązanie KPZR i uznawaną za upadek komunizmu w Rosji) pokazano w ciekawych paradokumentalnych i dokumentalnych zdjęciach.
theonlinephotographer.typepad.com
.kingsacademy.com
Czy polecam film? No nie. Te zabójcze spojrzenia, nagłe zakręty losu, ten blask nowobogackiej Rosji. Można sobie darować.