Sloneczniki

Ukryte

Reżyseria: Michael Haneke (Biała wstażka, Miłość, Pianistka)
Scenariusz: Michael Haneke
Zdjęcia: Christian Berger (Biała wstażka, Pianistka)
Tytuł: Cache, Hidden
Nagrody: 21 nagród (BIFA za film, w Cannes za reżyserię i jury ekumenicznego) 23 nominacje (do Złotej Palmy w Cannes, za zdjęcia, montaż, scenariusz, Cezar za role - Binoche, Auteuil,  Maurice Benichou, debiut - Walid Afkir)
Język: francuski
Premiera:2005
Ocena: IMDb 7.3


Anne (Juliette Binoche) i Georges Laurent (Daniel Auteuil)


sprawiają wrażenie dobrze rozumiejącego się małżeństwa. Zgodnie wychowuja kilkunastoletniego syna Pierrota (Lester Makedonsky). Jednak od pewnego czasu czują się najpierw zaniepokojeni, a z czasem zagrożeni. Georges zaczyna dostawać kasety z wielogodzinnymi nagraniami, na których widać wejście do ich mieszkania.


Komuś chce się godzinami obserwować ich, czekać na momenty, gdy ktoś z nich wchodzi lub wychodzi na zewnątrz. Kiedy na kolejnej kasecie pojawia się obraz domu, w którym Georges się wychował, ten zaczyna się zastanawiać, czy nie chodzi o zemstę i czy autorem nagrań nie jest skrzywdzony przez niego w dzieciństwie Algierczyk Majid (Maurice Benichou)?...


 

Ukryte to film, który można ogladać na kilku płaszczyznach. Z jednej strony to zagadka i szukanie odpowiedzi: kto i po co wprowadził niepokój rodziny, budząc w bohaterze cienie wstydliwej przeszłości.

Z drugiej strony to studium mierzenia się z urazami z dzieciństwa. Wyparte poczucie winy pojawia się w snach bohatera. Wyrządzona w dzieciństwie krzywda zamienia się w nim w czekanie na zemstę, a może po prostu na karę. Poza intrygą kryminalną i motywem dziecięcej traumy w filmie mamy też do czynienia ze studium relacji bohatera z matką (Annie Giradot), synem, skrzywdzonym kiedyś człowiekiem, z żoną. Jesteśmy świadkami, jak ujawniona tajemnica krzywdy destrukcyjnie wpływa na żcyie rodziny. Podważa zaufanie żony.

Rozprzestrzenia się po rodzinie, doprowadza do kryzysu zaufania między żoną bohatera a ich synem. Przemilczane zło stawia pod znakiem zapytania teraźniejszość więzi małżeńskiej; ktoś pozornie dobrze znany wydaje się być kimś innym.

Georges i Anne żyją i pracują wśród ścian z książek

- ludzie słowa zdemaskowani poprzez nagrany obraz. Obraz ten ma znaczenie w ich pracy. Georges jest przyzwyczajony do tego, że  jego dyskusje są nie tylko nagrywane,

ale i wycinane i montowane w duchu teorii Godarda: każdy montaż jest kłamstwem, zdradą wobec tego, co zostaje wyrzucone. Lęk budzi dopiero sytuacja, gdy nie wiesz, czy patrzysz w oczy kamery albo gdy już wiesz, że jesteś podglądany. Czy nie balibyśmy się kamery, która śledzi nasze życie? Wystawiając mi i tobie rachunek? Czy nie czymś takim jest oko Boga, z tą różnica, że Jego  spojrzenie jest spojrzeniem miłości?

W świecie upublicznionej prywatności nie musisz iść do Big Brothera. Każda komórka może cię sfilmować. Wszechobecność kamery widać też w tle rozgrywanej historii. Patrzymy na bohaterów, przysłuchujemy się ich rozmowom, a z tła, z właczonego telewizora wpadają w nas fragmentaryczne obrazy dramatów świata.

Spreparowane odpowiednio przez media.  Przekaz "prawdy", który buduje w nas często kłamliwy obraz świata.

 

Kolejnym wątkiem filmu jest relacja między Francją a jej afrykańskimi synami. Paryż  (okiem Austriaka Michaela Haneke)

 

pokazano tu w starciu z cieniami kolonialnej przeszłości. Emigrantów w kolejnym pokoleniu widać we Francji na każdym kroku. Mijają Francuzów, obcy im, ale już stanowiący część Francji. Nie pozwalają się już atakować czy lekcewazyć. Sami zaatakują, jak pokazuje to jedna ze scen.

 

Pewne obrazy można traktowac jako obraz poczucia winy Francji wobec swoich Algierczyków.

Choć krew z początku występuje tu tylko na rysunku i na ostrzu noża zarzynającego koguta, krzywda wraca po latach.

Pierwszy raz słyszę o latami ukrywanej masakrze na  demonstrujących 17 października 1961 . Policja zabiła wówczas setki Algierczyków.  

history.sffs.org

 

Prefektem policji był w tym czasie Maurice Papon

lefigaro.fr

 

dopiero w 1998 roku skazany za wysłanie

einestages.spiegel.de

 

w czas II Wojny Światowej 1600 Żydów na śmierć. Haneke dowiedział się o tej masakrze z dokumentu "Drowning by Bullets" dopiero w 1992 roku, ja od niego teraz.

Francuzi skrzywdzili Algierczyków. Najpierw kolonizmem, potem masakrą w 1961 roku. Próba zadośćuczynienia jednemu z nich zostaje udaremniona przez Francuza. Po latach jest on z tym konfrontowany.

 

W historii , w której, zgodnie z tytułem, ukryte zaczyna być odsłaniane, a odsłonięte pozostaje nadal ukryte, na końcu i tak stajemy przed tajemnicą. Wielominutowa scena filmowania wejścia do szkoły Pierrota nie daje nam odpowiedzi: kto ją filmuje? czy to ciąg dalszy podglądania, czy to nasze oko jest śledzącą bohaterów kamerą?

 

Czy znużeni jednostajnością pozornie nieruchomego obrazu zauważymy spotkanie Pierrota z synem Majida? Czy oznacza ono spotkanie ponad podziałami, nadzieję na pojednanie dla Francji i jej gości - kolejnego pokolenia, 

 

kiedyś zniewolonych w koloniach. Oby.

PS.

W końcu od wyszukiwania różnych znaczeń filmu sama weszłam w paranoję symboli. Czy mały Algierczyk, podpuszczony przez Francuza, nie zabija koguta? Czy kogut (gallus) nie jest czasem symbolem Francji (Galia)  ?

 

P.S. A gdzie tu Indie? W tle rozmowy bohaterów na ekranie TV pokazano Manmohana Singha, sikha w 2004 roku obejmującego urząd premiera Indii.



i1.tribune.com.pk


Jeśli chcesz umieścić swój komentarz, skopiuję go pod tekstem. Zapraszam