Padikkathanen - jak głupi Jasiu zdobywa królewnę
Reżyseria: Suraaj
Komedia
Premiera:2011
Język:tamilski
Tytuł: Niewykształcony
Radhakrishnan (Dhanush) to kopciuszek nauką pachnącego domu. Każdy w jego wielopokoleniowej rodzinie ma jakiś tytuł, każdy za pan brat z książką, pracuje lub liczy na pracę na odpowiednio wysokich stanowiskach, a on obibok, nierób, wszystko zdobywa na sępa, czas spędza na piciu herbaty z kumplami i grze w carom. W domu wciąż wyzywany przez ojca za to, że od dziesięciu lat nie może skończyć dziesiątej klasy. To co Rocky (bo tak każe się nazywać) naprawdę umie, to tańczyć, grać w kabaddi, a jeszcze lepiej bić się. Rodzinka wie o jego talentach, korzysta też z nich czasem. W jednej z takich sytuacji, gdy uczonej szwagierce potrzebne były jego pięści, by nauczyć gangsterów grzeczności, Rocky tak pobił brata szefa gangu, że ten szuka go po całym mieście. Ale być szukanym przez jednego gangstera to dla Rocky'ego za mało. Naraził się też innemu bandycie zwanemu Kasi Anandan (Atul Kulkarni),
bo Rocky to ktoś, kto szuka kłopotów. W ramach tych poszukiwań zakochuje się
w studentce college'u (Tamannah Bhatia), której ojciec (Suman Shetty) zabija tych, którzy ośmielą się spojrzeć na jego córkę. Zabija nie wzrokiem, ale maczetą. Przeżyje?
Uwieńczy miłość do wykształconej i przeraźliwie bogatej panienki ślubem?...
Już ocena na IMDb krzyczała: Nie! Ale oprócz Dhanusha występuje w tym filmie też Atul Kulkarni. To zadecydowało - zobaczę. I miałam za swoje, bo nawet przerzucając scenę za sceną napełniłam sobie głowę obrazami komórek w zakrwawionych dłoniach, maczet wyciąganych zza pleców (gdzie oni je tam trzymają?), zleceniami dla killerów wydawanych z łagodnie bujającej się huśtawki, mężczyzn domagających się poparcia w wyborach jako nagrody za odsiadywanie kary za mordy dokonywane przez gangsterów. W filmie wszystko i nic - pean ku czci nieuctwa, dwie wizyty aranżujące małżeństwa, opieranie się miłości i jej narodziny ze współczucia i poczucia winy, walki w których pod padającymi na stragany ciałami roztrzaskują się tysiące bransoletek, bohater który lepiej bije, gdy najpierw go ktoś skatuje i żarty typu gwałcenie pod wodą hidźry, zanim się ją zgodnie z decyzją szefa zabije.
Odradzam, chyba że ktoś szuka żywiołowości Dhanusha w każdej postaci.
P.S. Ale na widok Atula Kulkarni ucieszyłam się. Na tym filmie, oczywiście, książki (notabene lubianej przeze mnie) w jego ręce nie uświadczysz - jeśli nie zwija jej w pieść, to trzyma nią czyjeś gardło lub maczetę. Oczywiscie dążąc do tego, by być politykiem.
CYTATY:
PIOSENKI:
Hey Vetri Velaa
Hey Rosu Rosu
Raanki Rangamma
Kadavulum Kadhalum
Appa Amma Vilayattu
Komedia
Premiera:2011
Język:tamilski
Tytuł: Niewykształcony
Radhakrishnan (Dhanush) to kopciuszek nauką pachnącego domu. Każdy w jego wielopokoleniowej rodzinie ma jakiś tytuł, każdy za pan brat z książką, pracuje lub liczy na pracę na odpowiednio wysokich stanowiskach, a on obibok, nierób, wszystko zdobywa na sępa, czas spędza na piciu herbaty z kumplami i grze w carom. W domu wciąż wyzywany przez ojca za to, że od dziesięciu lat nie może skończyć dziesiątej klasy. To co Rocky (bo tak każe się nazywać) naprawdę umie, to tańczyć, grać w kabaddi, a jeszcze lepiej bić się. Rodzinka wie o jego talentach, korzysta też z nich czasem. W jednej z takich sytuacji, gdy uczonej szwagierce potrzebne były jego pięści, by nauczyć gangsterów grzeczności, Rocky tak pobił brata szefa gangu, że ten szuka go po całym mieście. Ale być szukanym przez jednego gangstera to dla Rocky'ego za mało. Naraził się też innemu bandycie zwanemu Kasi Anandan (Atul Kulkarni),
bo Rocky to ktoś, kto szuka kłopotów. W ramach tych poszukiwań zakochuje się
w studentce college'u (Tamannah Bhatia), której ojciec (Suman Shetty) zabija tych, którzy ośmielą się spojrzeć na jego córkę. Zabija nie wzrokiem, ale maczetą. Przeżyje?
Uwieńczy miłość do wykształconej i przeraźliwie bogatej panienki ślubem?...
Już ocena na IMDb krzyczała: Nie! Ale oprócz Dhanusha występuje w tym filmie też Atul Kulkarni. To zadecydowało - zobaczę. I miałam za swoje, bo nawet przerzucając scenę za sceną napełniłam sobie głowę obrazami komórek w zakrwawionych dłoniach, maczet wyciąganych zza pleców (gdzie oni je tam trzymają?), zleceniami dla killerów wydawanych z łagodnie bujającej się huśtawki, mężczyzn domagających się poparcia w wyborach jako nagrody za odsiadywanie kary za mordy dokonywane przez gangsterów. W filmie wszystko i nic - pean ku czci nieuctwa, dwie wizyty aranżujące małżeństwa, opieranie się miłości i jej narodziny ze współczucia i poczucia winy, walki w których pod padającymi na stragany ciałami roztrzaskują się tysiące bransoletek, bohater który lepiej bije, gdy najpierw go ktoś skatuje i żarty typu gwałcenie pod wodą hidźry, zanim się ją zgodnie z decyzją szefa zabije.
Odradzam, chyba że ktoś szuka żywiołowości Dhanusha w każdej postaci.
P.S. Ale na widok Atula Kulkarni ucieszyłam się. Na tym filmie, oczywiście, książki (notabene lubianej przeze mnie) w jego ręce nie uświadczysz - jeśli nie zwija jej w pieść, to trzyma nią czyjeś gardło lub maczetę. Oczywiscie dążąc do tego, by być politykiem.
CYTATY:
- To nie miłość, jeśli najpierw poznajesz, a potem się zakochujesz.
- Wy dziewczyny wzdychacie do takich mężczyzn jak Shahrukh Khan i Salman Khan, ale oni stanowią tylko 2% męzżczyzn,. Pozostałe 98% należy do mojej kategorii. Jeśli 98% zakocha się w tych 2%, to co z nami? (mówi bohater Dhanusha)
- mężczyźni w Andhra Pradesh jedzą mnóstwo chili i to im odbiera spokój, czyni ich popędliwymi
PIOSENKI:
Hey Vetri Velaa
Hey Rosu Rosu
Raanki Rangamma
Kadavulum Kadhalum
Appa Amma Vilayattu