Thulluvatho Ilamai - żywioł młodości
Reżyseria:Kasturi Raja
Scenariusz: jego syn K. Selvaghavan (debiut, potem Kadhal Konden, 7 G/Rainbow Colony, Pudhu Pettai, Aadavari Matalaku Ardhalu Verule, Mayakkam Enna, Aayirathil Oruvan)
Język:tamilski
Tytuł: Żywioł młodości
Zdjęcia: Ashokraj (jedyny film)
Muzyka: Yuvan Shankar Raja
Ocena: IMDb 6.6/10
można zobaczyć z en napisami tu
துள்ளுவதோ இளமை
Mahesh (Dhanush), oficer armii indyjskiej odwiedzając swoją szkołę, wspomina czas, gdy jako nastolatek przeżywał tu chwile radości i upokorzeń. On, syn popijającego rybaka w pilnej nauce widział szansę na zmianę swego życia. Ci z którymi się przyjaźnił też nie mieli łatwego życia.
Wisznu (Abhinay) widząc, z jaką pogardą jego ojciec traktuje jego matkę na jej oczach ze służącej czyniąc panią domu. Upokorzony tym chłopec zapija ból alkoholem.
Do Harisha (Ramesh) ojciec odnosi się jak do niewolnika, którego można bestialsko zbić za sprzeciwianie się woli pana.
Anithę (Shilpa) wychowuje babcia. Rodzice od lat spełniają się w pracy. Matka w Bnagalore, ojciec w Dubaju. Stęskniona za ich miłością, przygnębiona porzuceniem dziewczyna zapomnienia szuka w narkotykach, w odurzeniu narażając się na gwałt.
Pooję (Sherin) oburza podejrzliwość ojca, który jej wieloletnią przyjaźń z Maheshem brudzi swoimi insynuacjami. Pooja boi się, że ojciec uniemożliwi jej studia, wydając ją na siłę za mąż. Wśród nich jest jeszcze doradzająca Pooji Divya (Gangeshvari)
Pewnego razu szóstka przyjaciół uciekłszy z domu, wyrusza w podróż po Indiach. Przewodnikiem w tej wyprawie jest Mani (Ramesh Khanna), uliczny sprzedawca pornograficznych książek w roli ersatz- ojca....
Tematem tego filmu jest młodość. Czas, gdy różne rzeczy robi się po raz pierwszy. Pierwszy papieros, pierwszy alkohol, pierwszy pocałunek. Budzenie się pożądania. Odkrywanie zmian w swoim ciele.
Podniecenie. Speszenie. Nieznane dotychczas pragnienia. To, co się dzieje miedzy dziewczyną a chłopcem.
Tak bardzo tajemnicze, tak oszałamiające, tak łatwe do zranienia. Relacja przyjaźni przemienia się poprzez doświadczenie pragnienia, dotyku. Relacje między bohaterami odgrywanymi przez szóstkę debiutantów budziły moją ciekawość. Ujmowały szczerością. Szczególnie w parze odgrywanej przez debiutującego u ojca Kasturi Raja
w historii wg scenariusza napisanego przez starszego brata Selvaghavana ( Kadhal Konden, 7 G/Rainbow Colony,)
- Dhanusha i Sherin.
Podglądanie młodzieńczego urzeczenia sobą, pobudzenia, ciekawości siebie, smutku odrzucenia, pragnienia doświadczenia seksu,
odważny chwilami erotyzm niektórych scen,
szczerość odsłanianych uczuć, realizm scen rodzinnych - to wszystko ujęło mnie w Thulluvatho Ilamai. Reżyser w swojej historii o dojrzewaniu, pierwszej miłości i konfliktach między rodzicami a ich nastoletnimi dziećmi przedstawia takie problemy rodzinne jak zdradę, przemoc, alkoholizm i problem na podobieństwo naszych eurodzieci - indyjskich dubajdzieci, a także wynikające z tego dla młodych zagrożenie narkotykami, próbą samobójczą, czy ucieczką, a więc wystawieniem siebie na przemoc czy to bandytów czy policji. Jednak koniec filmu mnie rozczarował. Patos przedługiej mowy dyrektora szkoły, zawstydzającego rodziców, skądinąd słuszne wołanie o przemianę serc (przytul zamiast spoliczkować) raziły mnie.
Mimo, że w filmie zdarzają się sceny budzące we mnie niesmak swoją sztucznością, przeważa wrażenie autentyczności młodych. No i to debiut Dhanusha. Polecam.
CYTATY:
PIOSENKI:
Scenariusz: jego syn K. Selvaghavan (debiut, potem Kadhal Konden, 7 G/Rainbow Colony, Pudhu Pettai, Aadavari Matalaku Ardhalu Verule, Mayakkam Enna, Aayirathil Oruvan)
Język:tamilski
Tytuł: Żywioł młodości
Zdjęcia: Ashokraj (jedyny film)
Muzyka: Yuvan Shankar Raja
Ocena: IMDb 6.6/10
można zobaczyć z en napisami tu
துள்ளுவதோ இளமை
Mahesh (Dhanush), oficer armii indyjskiej odwiedzając swoją szkołę, wspomina czas, gdy jako nastolatek przeżywał tu chwile radości i upokorzeń. On, syn popijającego rybaka w pilnej nauce widział szansę na zmianę swego życia. Ci z którymi się przyjaźnił też nie mieli łatwego życia.
Wisznu (Abhinay) widząc, z jaką pogardą jego ojciec traktuje jego matkę na jej oczach ze służącej czyniąc panią domu. Upokorzony tym chłopec zapija ból alkoholem.
Do Harisha (Ramesh) ojciec odnosi się jak do niewolnika, którego można bestialsko zbić za sprzeciwianie się woli pana.
Anithę (Shilpa) wychowuje babcia. Rodzice od lat spełniają się w pracy. Matka w Bnagalore, ojciec w Dubaju. Stęskniona za ich miłością, przygnębiona porzuceniem dziewczyna zapomnienia szuka w narkotykach, w odurzeniu narażając się na gwałt.
Pooję (Sherin) oburza podejrzliwość ojca, który jej wieloletnią przyjaźń z Maheshem brudzi swoimi insynuacjami. Pooja boi się, że ojciec uniemożliwi jej studia, wydając ją na siłę za mąż. Wśród nich jest jeszcze doradzająca Pooji Divya (Gangeshvari)
Pewnego razu szóstka przyjaciół uciekłszy z domu, wyrusza w podróż po Indiach. Przewodnikiem w tej wyprawie jest Mani (Ramesh Khanna), uliczny sprzedawca pornograficznych książek w roli ersatz- ojca....
Tematem tego filmu jest młodość. Czas, gdy różne rzeczy robi się po raz pierwszy. Pierwszy papieros, pierwszy alkohol, pierwszy pocałunek. Budzenie się pożądania. Odkrywanie zmian w swoim ciele.
Podniecenie. Speszenie. Nieznane dotychczas pragnienia. To, co się dzieje miedzy dziewczyną a chłopcem.
Tak bardzo tajemnicze, tak oszałamiające, tak łatwe do zranienia. Relacja przyjaźni przemienia się poprzez doświadczenie pragnienia, dotyku. Relacje między bohaterami odgrywanymi przez szóstkę debiutantów budziły moją ciekawość. Ujmowały szczerością. Szczególnie w parze odgrywanej przez debiutującego u ojca Kasturi Raja
w historii wg scenariusza napisanego przez starszego brata Selvaghavana ( Kadhal Konden, 7 G/Rainbow Colony,)
- Dhanusha i Sherin.
Podglądanie młodzieńczego urzeczenia sobą, pobudzenia, ciekawości siebie, smutku odrzucenia, pragnienia doświadczenia seksu,
odważny chwilami erotyzm niektórych scen,
szczerość odsłanianych uczuć, realizm scen rodzinnych - to wszystko ujęło mnie w Thulluvatho Ilamai. Reżyser w swojej historii o dojrzewaniu, pierwszej miłości i konfliktach między rodzicami a ich nastoletnimi dziećmi przedstawia takie problemy rodzinne jak zdradę, przemoc, alkoholizm i problem na podobieństwo naszych eurodzieci - indyjskich dubajdzieci, a także wynikające z tego dla młodych zagrożenie narkotykami, próbą samobójczą, czy ucieczką, a więc wystawieniem siebie na przemoc czy to bandytów czy policji. Jednak koniec filmu mnie rozczarował. Patos przedługiej mowy dyrektora szkoły, zawstydzającego rodziców, skądinąd słuszne wołanie o przemianę serc (przytul zamiast spoliczkować) raziły mnie.
Mimo, że w filmie zdarzają się sceny budzące we mnie niesmak swoją sztucznością, przeważa wrażenie autentyczności młodych. No i to debiut Dhanusha. Polecam.
CYTATY:
- z mowy dyrektora o młodych: Mogą być szczęśliwi tylko między piętnastym a osiemnastym rokiem życia - na cierpienie mają resztę życia.
- Deszcz jest nam dany ku radości, a nie aby od niego uciekać albo się przed nim kryć.
PIOSENKI: