Reż. Alo Sarkar

tłum. tytułu A Brief Interaction

 1967

język hindi

IMDb 6.8/10

Trafiłam na ten film poszukując filmów z Sanjivem Kumarem.

1967 rok produkcji. Ponad pół wieku temu. Śpiew Laty Mangeshkar i  Mohammeda Rafiego , piękno spojrzenia Vyayanthimali

- wszystko to jest jak kąpiel w górskim strumieniu. Odświeża. 

I zapewnia o trwałości tradycji, świętości związków małżeńskich, choćby zawieranych w obliczu śmierci w szantażu emocjonalnym umierającego, choćby z piętnastoletnią dziewczynką. Raz nałożony na czoło sindur nie da się tak łatwo zetrzeć.  Zmusza do poświęcenia miłosci na rzecz trwałosci tradycji.

Ktoś z widzów za wolnoością, ktoś za tradycją. Można wybierać między zgodą a oburzeniem.

Przejmująca scena, gdy ślub nakłada się na śmierć. 

Warkocze kojarzę, to znam i z Indii współczesnych. Dziesiątkami odrzucają za plecy warkocze uczennice we współczesnych Indiach. Na ile jednak nauka na gitarze, nauka klasycznego tańca jest nadal częścią  wykształcenia dziewczynki?

W zatrzęsieniu motorów, ryksz, aut nie widziałam już w Indiach dwukółki.

Sanjiva  w tym filmie też nie znalazłam. Wszędzie pełno było Uttar Kumara.

PIOSENKI:

- Pyaar Ban Gayi

- taniec Vyjayanthimali

- Ae Chand Ki Zebai

- Tujhe Dekha Tujhe Chaha